verslag marathonwedstrijd Hoorn Masters 1 Zesbanen toernooi 21 januari 2017

Hier en daar wordt er geschaatst, maar de vorst wil maar niet doorzetten.

Als ze stil zijn blijft het vriezen.

Bij mijn bezoek aan de ijsbaan in Hoorn, om de verrichtingen van mijn schaatsvrienden van de M1 te bekijken, liep ik even de jurytoren binnen om gedag te zeggen. De Westfriese gastvrijheid die mij toen ten deel viel was hartverwarmend en na het nuttigen van een koffie en een koek, meldde ik me bij Gerrit Bakker die deze keer de assistent scheidsrechter was.

Op eigen verzoek heb ik me als baancommissaris nuttig proberen te maken en daarbij was ik in gezelschap van Jan Roos. Nu zullen jullie zeggen: “Jan wie??”.

Maar Jan Roos is een veehouder (in ruste) uit Oudendijk die met de groten der aarde schaatste in de begin periode van het marathonschaatsen. Hij werd derde in de eerste marathon van 1973 waar Jeen van den Berg won. Ook schaatste hij op 23 jarige leeftijd  alle wedstrijden die er werden georganiseerd in 1963 en in de periode daarna.

Medestrijders waren de genoemde Jeen van den Berg, Dries van Wijhe, Jan Roelof Kruithof, Marten Hoekstra, Hans Brandt enz .  Er werd in die tijd om prijzen gereden. De mannen koersten 150 km voor b.v. een wedstrijdpak en tijd voor verkering was er niet, die werd in de schaatsperiode gewoon uitgemaakt.

Om 19.00 uur naar bed, om 5 uur koeien melken en dan twee wedstrijden op een dag, zo zag de dag indeling er ongeveer uit.

Maar nu even over het kwakkelende weer van dit moment. Er werden mij ook nog een aantal wijsheden in mijn oor gefluisterd.

Namelijk een rijmpje waarin blijkt dat als het met Driekoningen (6 januari) vriest er een periode van 6 weken vorst aanbreekt!!
(De Drie Koningen doen de dagen lengen en de nachten strengen.
Als het vriest op Driekoningendag (6 jan.), dan vriest het dertien weken lang.)

Ook moet je eenden in een wak in de gaten houden.
Als ze stil zijn blijft het vriezen en als ze gaan kwaken gaat het dooien.

Goed nieuws: de eenden zijn stil.

Nu het verslag van een fantastische wedstrijd over 60 ronden:  Ik heb vergeten alle namen te noteren van de ontsnappingen dus excuses als ik er hier en daar, wat dat betreft, er een beetje naast zit. Maar de hoofdrolspelers heb ik nog op mijn netvlies.

Eerst zag ik Robin Veerman? wegrijden samen met Arno en ik dacht Anthonie van Luijendijk.

Aangezien Robin Stan bedreigd in het algemeen klassement, maakte Stan zich los uit het peloton en reed als een komeet naar deze kopgroep.

Snel maakten nog een groepje van 5 man zich los uit het peloton. In totaal reden er nu 4 plus 5 rijders vooruit op weg naar een rondje. Het waren Arno, Henk Huitema, Kees Hooft, Robin Veerman, Stan Nelissen, Edwin Roetman, Sam Meissen, Gem Wender en Anthonie die een rondje pakten. Robert Gaasenbeek die, vlak voor Stan, op de eerste plaats in het algemeen klassement staat, had de slag gemist en ging samen met zijn broer Arnold en Paul Robijn ook op zoek naar een rondje. Stan zag het gevaar en hield, vaak in zijn eentje, het hele peloton op snelheid. Daardoor ging de inhaalslag van het trio tergend langzaam.

Na bijna 20 rondjes op 80 meter achter het peloton gereden te hebben kregen ze van de jury als beloning in ieder geval de drie premies.

Maar Robert was natuurlijk met name gebrand op de 5 extra punten en wilde ook meesprinten in de kopgroep.

Uiteindelijk sloten ze aan bij het peloton en kreeg het peloton de bel bij 11.

In de laatste ronden reden Arno, Henk Huitema en Kees Hooft weg.

Stan zag zijn kans en sloot aan na een magnifieke jump.

Gevieren reden ze naar de finish en ook daar was Stan weer de sterkste. Arno reed voorop, maar hield de laatste binnenbocht niet strak aan waardoor Stan gemakkelijk onder door kon schieten en de race won.. Ook Kees reed Arno nog voorbij maar volgens mij aan de rechter kant.

Dus één Stan, twee Kees Hooft en drie Arno van der Veen.

NB
Robert staat  in het alg. klassement nog 11,1 punt voor op Stan. Dat kunnen dus nog spannende wedstrijden worden

Haijo van der Werf